Salon Kultury Polskiej

Otwarcie wystawy malarstwa Jacka Solińskiego

pt „Aniołowie przyjaciół”

 

miejsce:  Salon Kultury Polskiej

                 Polskie Centrum Kultury i Edukacji

                 11 John's Place, Edinburgh

                 16.01.2015, godz. 19.00

 

Prezentowane w Polskim Centrum Kultury i Edukacji w Edynburgu dwa wybory naszych prac pt. „Ludzie jak aniołowie” „ oraz „Aniołowie przyjaciół” jest próbą odnalezienia nowego spojrzenia na rzeczywistość anielską. „Zbliżenie się” do tej tajemnicy wyobraziliśmy sobie dwubiegunowo.  Z jednej strony chcieliśmy przedstawić wizerunek Anioła jako postać duchową (nawiązując do bogatej tradycji angelologicznej), a jednocześnie pragnęliśmy odnaleźć Anioła w wizerunku człowieka – zobaczyć osobę ludzką jako Opiekuna. Każdy z nas odczuwa i obrazuje to inaczej.  Połączenie tych dwóch rozpoznań stanowi wspólne przesłanie o Bytach Anielskich. Widzieć z miłością i troską bliźnich oznacza wierność swojemu powołaniu. Mieści się w tym podstawowe poczucie wzajemności do drugiego człowieka. Co staje się  wyznacznikiem tego działania? Pozornie niewiele – codziennie przekazywana miara dobroczynnej obecności.

 

 

Postać ze światła

 

Anioł – posłaniec Boga, ten, który wspiera człowieka w jego ziemskim wędrowaniu, jak biblijny towarzysz Tobiasza. Anioł jest, by czuwać, wskazać drogę, by wzmacniać i pocieszać człowieka odblaskiem Bożego Dobra i Bożej Mądrości; objawia się w postaci ze światła wypełnionego kolorami nadziei, miłości, szczęścia. Takie są też anioły Jacka Solińskiego: pełne harmonii, majestatyczne, emanujące barwnym światłem przenikającym w substancję żywiołów: ziemi, wody, roślin, godzące swą eteryczność z materią doczesności. Anioły zielone, purpurowe, błękitne i złote, tajemnicze, hieratyczne, dostojne, osłonięte i osłaniające ramionami skrzydeł. Anioły są bliskie człowiekowi, bo sprzymierzone z jego światem i z cyklem jego życia. Wspierają każdy etap egzystencji, obserwują poczynania człowieka, jego ruch w ziemskiej przestrzeni, upadki ciała i wzloty ducha, biorą udział w jego zmaganiach, są patronami tryumfów i solidarnymi współuczestnikami porażek i cierpień. Ale są zarazem inne, wolne od człowieczych namiętności, silne siłą swej bezcielesności i spokojem swego niebiańskiego stanu, innego niż stan upadku. Myślę, że malowanie anioła jest stanem modlitewnym, jest modlitwą poszukującą idei doskonałości, modlitwą odmawianą linią, kolorem i światłem.

 

Piotr Siemaszko

​